Tuđinstvo i samoća nije ono što je nekada bilo kada odemo u daleko mjesto gdje nas niko ne zna i gdje nemamo nikog svoga.
Tuđinstvo i samoća je što su danas mnoge stvari postale nebitne i što je njihovo postojanje i prisutnost postala velika mahana.
Tuđinstvo i samoća je što su mnoge stvari izgubile svojo izvorno značenje i što su mnoge stvari izgubile svoj slatki okus.
Tuđinstvo i samoća je kad brat ne poznaje svoju sestru i brata, kad sin ne poznaje majku ni oca, kad rođak ne poznaje svog rođaka.
Tuđinstvo i samoća je kad slatka i lijepa riječ izgubi svoje mjesto a gruba riječ dobije svoju slast, kad oni koji su daleko postanu prijatelji, a oni koji su blizu postanu neprijatelji.
Tuđinstvo i samoća je kad se izgubi komšiluk i kad komšija postane nešto staromodno, kad prijateljstvo postane debitna kartica, kad čednost i poštenje postanu rijetko blago i kad ljubav postane tek usputna riječ.
Tekst: Abdusamed Nasuf Bušatlić
